بیست وششم دلو با یک واقعه مهم تاریخی یعنی سالروز خروج نیروهای شوروی از افغانستان مصادف است.
حادثهای که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران سرنوشت تاریخ را عوض کرد و منجر به شکست قدرت پوشالی کمونیسم و کشور سردمدار آن یعنی شوروی شد.
سرآغاز تجاوز به افغانستان
در شب ششم جدی سال 1358 خورشیدی نیروهای شوروی تهاجم همه جانبهای را از زمین و هوا به خاک افغانستان آغاز کردند و از مسیرهای بندر (شیرخان)، بندر (حیرتان)، بندر (تورغندی) و مسیر (اشکاشم) به این کشور هجوم آوردند.
نیروهای ارتش سرخ شوروی که شامل صدها تانک، نفربر زرهی، و کامیونهای مملو از سرباز این ارتش بود با پشتیبانی هواپیماها و بالگردهای جنگی در نقاط از پیش تعیین شده در خاک افغانستان مسقر شدند.
قیام و مقاومت
قیام مردم مسلمان افغانستان که درپی کودتایی در 7 ثور سال1357 آغاز شده بود، با تجاوز نیروهای شوروی به خاک افغانستان شدت پیدا کرد و از آنجایی که اشغال افغانستان توسط شوروی برای مردم مسلمان افغانستان بسیار ناگوار بود، نهضت مقاومت در سراسر این کشور بر علیه نیروهای شوروی آغاز شد و خیلی زود نیروهای ارتش سرخ در افغانستان زمینگیر شدند.
جنگ مجاهدین مسلمان افغانستان بر علیه شوروی در یک تحلیل تاریخی (جنگ اسلام و کمونیسم) بود و طبق گفته (امیر اعتماد دانشیار) در کتاب (جنگ افغانستان و شوروی عامل فروپاشی کمونیسم) پس از هفتاد سال مبارزه سرد و گرم بین این 2 ایدئولوژی در آخرین جنگ کمونیسم علیه اسلام، ملت مجاهد افغانستان بیباکانه به عرصه رزم با (استالینیسم) قرن شتافته و سر انجام با شهادت بیش از 1 میلیون نفر از بهترین فرزندان خویش کمونیسم را از پای در آورد.
فعالیت دیپلماسی و سیاسی مجاهدین
مجاهدین علاوه بر شدت بخشیدن بر فعالیتهای نظامی خود در سطح بینالمللی نیز فعالیتهای گستردهای را آغاز کرده و در ملاقاتهایی که با برخی از سران کشورها داشتند، خواستار محکومیت و خروج نیروهای شوروی از افغانستان شدند.
آغاز شکست ارتش سرخ
مردم و مجاهدین غیور مسلمان افغانستان در تمامی عرصههای معنوی، نظامی و همچنین در سطح سیاسی و بینالمللی موفق شدند که خیلی زود ارتش سرخ شوروی را وادار به شکست کنند.
فشارهای بینالمللی به تدریج آثار شکست سیاسی نظام کمونیستی را به همگان نشان داد. در عرصه نظامی نیز هر روز که از عمر جنگ شوروی و مجاهدین میگذشت، زمان به ضرر ارتش سرخ بود و مجاهدین با تجاربی که به دست آورده بودند، شرایط را برای شوروی بسیار دشوار ساختند.
خروج از افغانستان
نیروهای شوروی پس از ناکامیهایی که در افغانستان متحمل شدند، تصمیم به آتشبس و سپس خروج از افغانستان گرفتند و مجبور شدند که زمینه خروج آبرومندانه خود را از افغانستان فراهم کنند.
در سال 1364 خورشیدی (گورباچیف) رهبر اتحاد جماهیر شوروی به دیگر سران حزب کمونیست پیشنهاد کرد که راهی برای خروج از افغانستان پیدا کنند و در تاریخ 24 عقرب سال 1364 گورباچاف در یک سخنرانی علنی در گنگره حزب کمونیست اعلام کرد که باید وضعیت نظامی خود را در افغانستان تغییر دهیم وگرنه باید بیست یا سی سال دیگر به همین شکل، بیسرنوشت در افغانستان بمانیم.
سرانجام ارتش سرخ شوروی پس ازاینکه 50 هزار نفر از افراد خود را در افغانستان از دست داد و متحمل خسارتهای سنگین مالی شد، پس از 9 سال و 50 روز، بدون کوچکترین دستاورد نظامی و سیاسی، خاک افغانستان را ترک کرد.
آخرین مرحله از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در 26 دلو سال 1367 خورشیدی با عبور از پل(دوستی) رودخانه (آمو) در منطقه حیرتان در شمال افغانستان از این کشور به پایان رسید.
(بوریس گروموف) فرمانده ارتش سرخ شوروی در افغانستان، یک روز پس از اینکه نیروهایش را از رودخانه آمو به سمت خاک شوروی عقب کشیده بود، گفت: (در گرداب خطرناکی گرفتار شده بودیم، نجات ما شبیه یک معجزه بود.)
تهیه کننده: سید ابراهیم آخوندزاده